sabah saat 09:00 doktorum geldi, herşeyin normal gittiğini biraz daha bekleyeceğimizi söyledi. ama ben artık beklemek istemiyordum kızımı bir an önce kucağıma almak istiyordum.bütün aile üyelerimiz yanımda, elimi tutuyorlar,başımı okşuyorlar, dualar okuyorlar sağlıkla yavrumuza kavuşmamız için..
saat 03:06 !! 12 saatlik bekleyişten sonra kızıma kavuştuk.ilk sözüm (defalarca kez sorduğumu hatırlıyorum) 'sağlıklı mı,sağlıklı mı?' doktorum ve ebelerden gelen cevap 'çok iyi annesi,işte kızın' diyerek gösterdiler bana dünya tatlısı yavrumu.kucağıma aldığım an binlerce kez şükrettim Allah'a. mucize yok diyenler görmeli, yaşamalı!
beni odamıza götürdüler, heyecanla kızımı bekleyişimi , yanımıza getirilişini hatırlıyorum da..gözümde canlandırdığımda, her düşündüğümde yüzümdeki tebessüm artıyor sanırım:) 19 saat bir şey yememiş olmanın verdiği açlıkla haykırdım :) 'açım ben açımm, karnım çok açç' . sağolsun hastanenin tüm çalışanları o kadar ilgiliydi ki hemşiremiz hemen bana yemekhaneden yemek getirtti.afiyetle yedim yemeğimi.
kızıma bakmaya doyamıyorduk.sonunda gelmişti,kavuşmuştuk ona. sağlıklı doğması tek duamdı,şükürler olsun ki kabul oldu.odadaki konuşmalar 'ayy gözlerine bak,ay açtı gözlerini,burnu aynı babası,saçları da var boşuna yanmadı o midem,ağzını nasıl açıyor baksanıza, çok güzell çok tatlıııı..'
hastanede ilk gecemizde anne,baba, teyze, Cemre birlikteydik.gözlerimden uyku akmasına rağmen uyumak istemiyordum sürekli onu izlemek istiyordum, ona dokunmak..nöbet tutarak sırayla hepimiz biraz uyuduk hatta uyukladık demek daha doğru olur:) çorba, çay, bisküvi yerken sabah oldu.muayenemiz yapıldı ben de kızım da sağlıklıydık evimize gitmeye izin çıktı, pılımızı pırtımızı topladık evimizin yolunu tuttuk.ben mutluluktan olsa gerek elimdeki serum iğnesiyle eve gidiyordum ki yolda aklıma geldi,acilde çok acil bir şekilde çıkarıldı:)
hastaneden çıkıp eve gelirken içimde kıpır kıpır uçuşan sevgi kelebekleri vardı ..20 saat önce doğum yapan ben değildim sanki:) eve gelip kapıdan içeri girerken 'evine hoşgeldin meleğim' dedim içimden, nasıl güzel uyuyordu bakmaya doyamıyordum.ev halkında da bir telaş, bir sevinç, bir heyecan..melekler gibi uyuyan kızım evine geldiğini anladı ve uyandı:) sanırım biraz da acıkmıştı. ...dedesi kulağına ezanını ismini okudu..
uykusuz geçen 2 gece sonunda kızım mutlu ben mutluydum, mutluyduk:) lohusaların kusuruna bakılmaz derler ya iyi ki de öyle bir laf varmış:) herşeye çok çabuk sinirleniyor, kızıyor, üzülüyordum anında moralim bozuluyordu. tecrübe çok önemli evet ama öğrenmeye bir yerden başlamak gerekiyor ki tecrübe edinebilesin değil mi?günler büyük bir hızla geçmeye başlamıştı.dinlenmek için kızımın biraz uyumasını istiyordum ama uyuduğunda da hemen uyanmasını istiyordum özlüyordum onu.nereden bilebilirdim bu derin 3 saatlik uykularını arayacağımı:))
hoşgeldin bebeğim.seni çok ama çokkk seviyorum. içimde gün geçtikçe büyüyen sevgin daha da büyüyecek ..
cnm benim ne kadarda güzel anlatmışsın daha dün gibi sanki benimde heyecanlı bekleyişim seninle beraber bende dokuz doğurdum:)) ama zaman nasıl da geçti şimdi yaşına gircek yavrum çok ama çok öpüyorum onu
YanıtlaSil