Cemre'yi evde tutmak zorlaşıyor gün geçtikçe. her gidenin arkasından gitmek istiyor, sürekli odasının duvarında asılı olan montunu gösteriyor, giyip gidecekmiş:) sokaktaki kedileri çağırışına bayılıyorum. o minnacık elleriyle gel gel yapıyor ağzıyla da söylüyor, içime sokasım geliyor onu..
parkta sallanmaya bayılıyor, halbuki evde de salıncağı var ama parkın havası farklı tabi;)
kaydraktan kaymak da çok hoşuna gidiyor. pozitif (statik:p) elektriği ile beni çarpsa da ben de çok mutlu oluyorum o gülüşünü görünce..
7-8 aylıkken hiç aylıklarıyla (yaşıt demem lazım ama:p) ilgilenmiyordu. asosyal bir çocık mu olacak acaba diye düşünürken , benim akıllı bıdığım bu aralar çok paylaşımcı bir yavru kuş oldu:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder